شهرداری تهران در آستانه‌ی سال نو یک جشنواره‌ی هنرهای محیطی در پارک لاله برگزار کرد، جشنواره‌ای که با برگزاری‌اش اتفاق خوبی افتاد؛ آشنا کردن مردم با هنر محیطی...
این اتفاق قرار بود که علاوه بر پارک لاله در ایستگاه‌های مترو هم بیفتد. برای این‌کار دو ایستگاه ولی‌عصر و تجریش انتخاب شدند و نمایشگاه‌هایی هم در اسفند ماه در این دو ایستگاه مترو برگزار شد.
خوب است که مردم بیش‌تر با هنر محیطی آشنا شوند. هنوز هم شاید بعضی از آثار در بوستان لاله وجود داشته باشند. هرچند مردم خیلی با این هنر آشنا نبودند و خیلی از آثار را در روزهای اول نمایشگاه تخریب کردند.
شاید بخواهی بدانی که هنر محیطی چیست؟
هنرمندان محیطی فکر می‌کنند که بین زندگی و هنر خط باریکی وجود دارد و گاهی حتی این خط می‌تواند محو شود. آن‌ها عاشق طبیعت و محیط زیست هستند و سعی می‌کنند که هیچ زخمی به محیط زیست وارد نکنند. حتی هستند هنرمندانی که سعی می‌کنند لباس‌های دست دوم بخرند که رنگ و روی آن‌ها در شست و شوهای اولی از بین رفته و با شستن آن‌ها صدمه‌ای به طبیعت وارد نشود.
می‌گویند آلن کاپرو یکی از پیشروهای هنرهای محیطی بود که آثار جالبی را از خود به جای گذاشته است. هنر محیطی طی سال‌های دهه‌ی 1960 میلادی به‌تدریج رواج یافت. این هنر اساساً سعی دارد بیننده را با اثر هنری درگیر کند و به‌نحوی او را وارد بازی کند...
در ایران هم احمد نادعلیان یکی از هنرمندان این هنر است که برنامه‌های گوناگونی در سراسر ایران و خارج از کشور برگزار کرده است. شاید ماهی‌های سنگی او را دیده باشی او آن‌ها را روی سنگ‌های رودخانه خلق می‌کند و در رودها و دریاها رهایشان می‌کند.
نادعلیان، دبیر جشنواره‌ی هنرهای محیطی پارک لاله هم بود. هنر محیطی، هنر آینده است. هنرآشتی انسان است با طبیعت. حالا این اقدام شهرداری برای آشنایی شهروندان با هنر محیطی قدم خوبی است اما اگر تکرار شود. متأسفانه خیلی از برچسب‌ها که شامل نام هنرمند و نام اثر بود به‌دست بعضی از بازدیدکنندگان کنده شده بود.
خوب است این‌بار مردم کمی بیش‌تر مراقب آثار محیطی باشند و یا مسئولان نمایشگاه به نوعی از آثار نگه‌داری کنند و درحفظ آن‌ها بکوشند تا مردم بیش‌تر با این هنر انس بگیرند. چون گویا ما در این زمینه کمی از دیگر کشورهای جهان عقب‌تریم.
در نمایشگاهی که در پارک لاله برگزار شد زنگوله‌های عشایر، آثار چوبی، نوشته‌هایی با خاک‌های سرخ بر روی درختان و حجم‌های زیبای دیگری را دیدیم. چسب زخم‌های بزرگی که بر زخم درختان زده شده بودند. یا دیگرکارهای حجمی زیبا. چادرهای رنگی در حال پرواز هم بودند که ما را به نوعی داخل نمایشگاه می‌کشاندند. در این‌جا با بعضی از این نمونه‌ها آشنا می‌شوید؛ هم برخی از آثاری که در پارک لاله به نمایش در آمد و هم نمونه‌هایی از هنرهای محیطی دیگر...
